Sinds maart 2020 is er nogal wat veranderd in ons leven. De wereld stond in principe stil en we waren behoorlijk in shock. Door COVID19 werken we grotendeels thuis, is er onrust over het behouden van onze banen en kunnen een aantal bedrijven maar net het hoofd boven water houden. Nu, 10 maanden verder, kijken we alweer met een heel andere blik naar dit virus en de gevolgen hiervan. We proberen ons leven ondanks alles weer op te pakken en zo goed mogelijk om te gaan met de nieuwe werkelijkheid. Zowel privé als op ons werk.
We leven in een kleinere wereld thuis. Waar we minder mensen zien, waarin werk en privé gemakkelijk door elkaar lopen en waarbij we veel online contact hebben met collega’s, vrienden en familie. En hoe voelen we ons hierbij thuis en in het werk? Ervaren we stress, zijn we somber? En wat maakt ons gelukkig?
In mijn omgeving krijg ik de signalen van onrust. Collega’s die werkstress ervaren, zich eenzaam voelen, aandacht vragen van de manager en dit naar hun smaak niet voldoende krijgen. Loop je aan tegen het vele alleen werken, het gebrek aan fysiek netwerk contact met collega’s en opdrachtgevers. En als meest vervelend signaal een huilende moeder van 84 jaar die zich eenzaam voelt.
In deze situatie gaan we terug naar de basis. Laten we daarom eens kijken naar de Piramide van Maslow. Deze piramide geeft inzicht in de eerste levensbehoeften van de mens.
De eerste drie basisbehoeften komen behoorlijk in het geding op dit moment. Toch is erkenning en waardering voor het functioneren van medewerkers ontzettend belangrijk in deze tijd. Hoe doe je dat dan? Hoe zorg je ervoor dat je medewerkers ook in deze tijd enig gevoel van werkgeluk ervaren?
Bij heel veel bedrijven zie ik dat er borrelpakketten, koffie/theepakketten ed. worden gestuurd naar het personeel. Wat natuurlijk een superleuke geste is. Maar is dat hetgeen dat we nodig hebben? Ik maak even de vergelijking met een tiener waarvan de verkering net uit is. Dan hoef je niet aan te komen met een abonnement op een datingsite of een ander cadeau om de pijn te verzachten. Het enige wat de tiener wil, is een knuffel, erkenning dat het vervelend is en dat het waarschijnlijk nog een tijdje pijn gaat doen.
Werkgeluk is, juist in deze tijd, vooral aandacht geven en erkennen dat de situatie vervelend is. Zorg dat je regelmatig individueel contact hebt met je collega’s en manager. Op die manier kom je erachter of je voldoende aandacht krijgt, waar jij je naar verlangt. Minimaal 1 x per maand individuele aandacht met oog voor de situatie, om opheldering te geven over wat kan en wat niet kan en om de voortgang van het werk te bespreken. Wat gaat goed?Wat gaat minder goed? En wie of wat heb je nodig om je werk goed te doen? Zoek samen naar een mogelijke oplossing.
Deze tijd is ondanks alles ook een tijd voor persoonlijke ontwikkeling. Hoe zie jij je toekomst? Is je baan nog wel passend voor jou? Ben je geïnteresseerd in een andere functie of wil je een opleiding volgen om beter te worden in je huidige? Een loopbaancoach of werkspecialist kan je daarbij helpen. Vul nu alvast de werkgelukindicator in en krijg meer inzicht in de voor jou belangrijke factoren van werkgeluk. Klik hier voor de werkgelukindicator.
Hang in there and stay safe.
Jacqueline Boots | Eigenaar De Ommezwaai